MIJN EIGEN ZOEKTOCHT NAAR …..‘DE CREATIEF HOOGBEGAAFDE DOCHTER’

Als creatieve duizendpoot zie al van jongs af aan overal ideeën en oplossingen. Niet alleen in mijn spelen als kind en mijn werken later, ben ik de hele dag creatief. Ook in mijn dagelijks leven zie ik overal oplossingen en ideeën. Alleen op school en in de periode van mijn pubertijd stond mijn creativiteit op een laag pitje.

Ik heb het altijd als mijn grootste goed gezien dat ik van mijn hobby mijn werk heb kunnen maken en dat ik elke dag vol passie kan werken. Oké, rust heb ik nooit en na 2 a 3 jaar ben ik weer toe aan een nieuwe uitdaging, maar gelukkig kan ik als autodidact daar altijd weer een weg in vinden.

Mijn laatste uitdaging werd 5 jaar geleden aangewakkerd, toen ik er door mijn eigen kinderen achter kwam dat het prestatie gerichte onderwijs tegenwoordig voor creatieve breinen een strop is. Ik kwam in een heel nieuwe wereld terecht, waar ik ook heel veel herkenning bij mezelf tegenkwam. Mijn frustratie werd omgezet in intrinsieke motivatie.

‘Onze hoogsensitieve dochter bleek hoogbegaafd, een beelddenker en onderpresteerder te zijn’…

Allemaal termen die nieuw op mijn pad kwamen en waar ik in eerste instantie niet zoveel mee kon. Tenminste……dat ze hoogsensitief is, daar was ik al achter op de kleuterschool en daar ben ik mij verder in gaan verdiepen in groep 3 toen op school de problemen begonnen. In mijn eigen onderzoek kwam ik, door een vriendin, op het spoor van hoogbegaafdheid, maar toen ik de eerste boeken las over hoogbegaafdheid herkende ik mijn dochter hier niet in.

Leergierig?? Dat herkende ik niet, ze vond school stom.

Makkelijk door de stof heen op school en alles snel snappen?? Ik kreeg van de juf op school alleen maar te horen dat ze langzaam was, werk niet af kreeg en de hele dag zat te dromen. Ook dat herkende ik niet.

Lange aandachtspanne/concentratie?? Blijkbaar niet op school, thuis wel trouwens, ze kon uren puzzelen, spelen of films kijken, dat viel wel op. Waar andere kinderen wegliepen halverwege een film, zaten onze dochters met de grootste concentratie ‘in’ de film en keken hem met alle gemak helemaal uit. En konden ze na de film letterlijke passages herhalen… maar ja een film, dat zal het scherm wel zijn en wat wil je met zo’n vader, dat zal wel in de genen zitten, dus nee dat herkende ik ook niet…

Ongebruikelijk grote woordenschat en complexe zinsbouw op jonge leeftijd?? Dat zeiden ze wel altijd tegen ons over haar voor ze naar school ging; ‘wat heeft ze een grote woordenschat, wat praat ze al goed voor haar leeftijd, wat een wijsheid…’Wij hadden geen vergelijk en wisten niet beter. In de 2e kleuterklas kregen we van de juf te horen dat ze een V had geschoord op de cito voor woordenschat. Ze had juist een heel beperkte woordenschat, ze kende bv. het woord ‘etalage’ niet. (nu zaten we midden in een grote verbouwing, dus heel veel tijd om te winkelen hadden we ook niet) maar goed.. ‘een grote woordenschat’… Nee dat herkende we ook niet meer.

Al moet ik wel zeggen dat er wel steeds meer vraagtekens kwamen van dingen die niet meer klopten of veranderd waren….

Sterke en levendige fantasie en creativiteit?? Ook hier was geen duidelijke overtuiging, als peuter had ze thuis heel veel fantasie, ze kon uren alleen spelen met van alles en nog wat, af en toe werden we er in betrokken en speelden we mee in haar spel ( maar dat doen toch alle kinderen??) Tekenen was ze ook al vroeg mee, de kopvoeters begon ze al op haar tweede te tekenen, met veel details als navels of wimpers of opa met bril. Maar tegen de tijd dat ze in groep 3 zat, tekende ze bijna niet meer. De tekeningen op school kreeg ze nooit af en ze tekende altijd hetzelfde huisje. Ook hier was de herkenning niet overtuigend…

Er waren zeker wel dingen die we wel herkenden, zoals een groot rechtvaardigheid gevoel, heel gevoelig,een opmerkelijk gevoel voor humor, vroeg praten, al vroeg een groot ruimtelijk inzicht en een goed geheugen, een voorliefde voor puzzels hadden we bij haar gezien voor we naar school ging, net als het stellen van diepe vragen, maar dat was ondertussen ook al niet meer zichtbaar.

Dus Hoogbegaafd, nee dat zal het wel niet zijn…

Een vriendin wees mij op de term beelddenkers, ik ging op zoek. En ging er over lezen. Ik ging het lijstje af… Dit kwam al veel dichter in de buurt, met punten als:

Radend lezen ( leest trottoir en zegt stoep)- overslaan van de, het , een… - letters spiegelen ( d- p-q)-fonetisch schrijven-moeite met automatiseren- concentratieproblemen

Perfectionistisch- houdt veel van de tv/films- moeite met veranderingen- geniet van getallen NEE DAT DAN WEER NIET, fotografisch geheugen, goed in memory-herinnert gebeurtenissen gedetailleerd- gevoelig voor de houding van de leraar-zit vaak te dagdromen- hoort of ziet alles- vindt intuïtief de juiste oplossing- voelt vaak wat anderen voelen- vaak verkouden of oorontsteking NIET MEER, MAAR VROEGER WEL, TELT DAT OOK??, langzamere informatie verwerking, levendige verbeelding of fantasie VROEGER ZEKER- creatief, muzikaal of technisch aangelegd- geen overzicht met plannen of tijdsbesef- is overweldigend aanwezig in de klas WACHT NEE, DAT TOTAAL NIET, ONZICHTBAAR JUIST- kan niet stil zitten, wiebelt veel NEE DIT IS OOK NIET ONZE DOCHTER- impulsief gedrag, eerst doen dan denken NEE DIE VAN ONS DENKT JUIST TE VEEL EN DAAROM DURFT ZE NIKS

wint graag, slechte verliezer COMPETITIEDRANG ZIT ER NIET IN, ZE WIL JUIST GRAAG DAT IEDEREEN HET NAAR DE ZIN HEEFT, begrijpt moeilijker lesstof en haakt af bij eenvoudig stampwerk en herhaling DAT LAATSTE ZEKER, MAAR DE JUF ZIET DAT EERST OOK NIET, ZE LIJKT ER GEEN MOEITE VOOR TE WILLEN DOEN, Problemen met het lezen van de klok, NEE DAT KON ZE JUIST HEEL SNEL,

Veel van de beelddenker herkende ik, maar ook hier waren dingen vreemd, maar je kan niet altijd alle punten scoren, dus met de term beeldenker en hoogsensitief gingen we naar school. Beide termen waren volledig onbekend ( oke, dit was al wel 10 jaar geleden). Maar ik heb ze dus van info voorzien.

Haar cito’s gingen alle kanten op, daar was geen mooie vloeiende lijn in te herkennen, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. Geluidschermpjes tijdens de toetsen of extra tijd of grote letters werkten goed bij haar, dan gingen de scores omhoog, maar dyslexie dat had ze niet, daar scoorde ze te goed voor. Dus daar werd ze niet op getest en de middelen werden weer weggenomen. Want ze konden niet voor iedereen een uitzondering maken.

Extra projectwerkjes, die ze fantastisch vond om te maken, daar kwam ze niet voor in aanmerking want ze had haar werk nooit af. School werd stommer en stommer en het woord ‘leren’ was not done. Zelfs niet in een andere context.

Eind groep 6 vertelde de juffrouw ons dat ze op een ander soort toets ( NSCCT) extreem hoog had gescoord, het hoogst van de klas. IQ cijfers zeiden mij op dat moment nog niks. Maar dit hadden ze nog nooit van haar gezien en ze vreesde dat ze aan het onderpresteren was. Weer een nieuw woord. Ik ging thuis eens opzoeken op onderpresteren, begon er over te lezen en er ging een wereld voor mij open. Ineens kwam alles samen. Er waren hele boeken geschreven over onze dochter. Wat een herkenning. De juf raadde ons aan om een IQ test te laten doen en er in groep 7 goed alert op te zijn.

Ineens kwam alles samen; hoogsensitief, introvert, hoogbegaafd, beelddenker, onderpresteren. De perfecte combinatie om onder het maaiveld te schieten. Ze liet veel dingen al lang niet meer zien, ze stond uit. Haar creatieve snelle brein (hoogbegaafd), haar andere manier van leren( beelddenker) en haar hoogsensitiviteit en introvertheid ( empathie, aanpassingsvermogen ) samen, maakte dat ze niet liet zien wie ze was. Ineens klopten onze twijfels waarom ze zo anders was op school en waarom ze zo anders was als peuter. De diepe vragen die ze stelde als klein meisje en de grote woordenschat vielen op zijn plek.

Aangezien ze in eerste instantie op de WISC III ook onderpresteerde en ze haar op school ( zowel PO als VO) nog steeds niet als hoogbegaafd zagen, heeft de struggle en ook haar en onze eigen acceptatie lang geduurd. Ze paste niet in het standaard plaatje van Hoogbegaafde kinderen en uit haar onderzoek kwam een disharmonisch profiel wat de gemiddelde score drukte naar 126. Dus echt bewijs was er ook niet. Is dat erg? Op zich is deze score niet erg, maar ze werd nog steeds niet uitgedaagd of kreeg werk wat bij haar paste. We hadden geen feitelijk bewijs dat het nodig was. En de juiste kennis was er nog niet.

Op het moment dat ze in groep 7 na het verknallen van de entree toets een ‘VMBOkader’ advies kreeg, naast een rapport met 8,9 en 10 voor werkstukken en de opmerking van de juf, dat het leuk is dat je dat goed kan, maar dat je daar niet zo ver mee komt in het leven, is er bij mij de drive ontstaan om hier verandering in te brengen en te gaan doen wat ik nu doe.

Een lans te breken voor al deze intense creatieve snelle breinen. Vooral de meisjes blijven vaak nog onzichtbaar omdat zij vaak internaliserend reageren. De meeste jongens reageren externaliserend en valt eerder op dat er iets mis is. Maar uiteraard zijn er ook jongens die meer internaliserend reageren en dus ook lang onzichtbaar blijven.

De kinderen/jongeren wil ik begeleiden, maar ook de omgeving informeren en inspireren.

________________________________________________________________________________

Ineens snapte ik ook waarom ik zelf de dingen doe zoals ik ze doe. Dit heeft mij veel inzicht gegeven en dat gun ik iedereen, maar het liefst al op jonge leeftijd

Er is over het algemeen weinig ruimte in het regulier onderwijs voor creatieve geesten die overal antwoorden en oplossingen in zien. Veel van deze kinderen krijgen halverwege hun schoolperiode een label; ( dyslectie, adhd, add, hoogbegaafd….) Wat ze bijna allemaal gemeen hebben is dat ze op een andere manier denken en naar de wereld kijken. Ze denken vanuit concepten, ze leggen verbanden en gaan niet uit van één oplossing. Binnen de resultaat gerichte leeromgeving en maatschappij hebben ze vaak moeite om zichzelf te blijven.

Op school zien we vaak hulp met de dingen waar ze minder goed in zijn ipv waar hun talent ligt. En dat is fijn, maar nog belangrijker voor deze kinderen is te leren zien waar ze goed in zijn en waarom ze dingen doen zoals ze ze doen.

Dit versterkt namelijk het zelfvertrouwen en inzicht, waardoor ze ook tot beter leren komen.

Ze hebben een intense binnenwereld die zelf moeten leren kennen, zodat ze weten hoe ze het beste in balans zijn. En voelen waarom de buitenwereld soms anders reageert. Dit begrip en inzicht is belangrijk.

Als we deze kinderen niet gaan zien en helpen zichzelf en hun talent te ontdekken, zijn ze het zelfvertrouwen tegen de tijd dat ze van school komen kwijt. Met alle gevolgen van dien.

Ik hoop antwoord te vinden op de onderstaande vragen:

• Waarom lukt het sommige Creatieve Denkers wel en anderen niet om met hun talent aan de slag te gaan?

•Hoe kan het dat veel Creatieve geesten hun schooltijd vreselijk vonden en zich hier doorheen geploeterd hebben.

•Waarom is er voor Creatieve denkers zo weinig aansluiting in het onderwijs? Terwijl we deze groep creatieve denkers zo nodig hebben.

• Hoe kan ik deze groep helpen? Wat hebben zij nodig om in hun kracht te staan en wat hebben zij daarin nodig?

•En is het niet voor iedereen belangrijk om ook Creatief Denken aan te leren, zonder dat we verwachten dat iedereen nu kunstenaar wordt.

•Op welke manieren kunnen we  het talent stimuleren, zodat ze kunnen gaan werken vanuit hun kracht.